Nastolatkowie. Jak wychować i nie zwariować?

„Ach, ta dzisiejsza młodzież”, wielu (szczególnie starszych) ludzi niejednokrotnie wypowiedziało to zdanie będąc otoczeniu nastolatków. Często towarzyszy temu głębokie westchnienie i przewracanie oczami. Po nich zaś następuje nerwowe rozglądanie się wokół, aby wśród otaczających ludzi znaleźć rozmówcę, z którym będzie można razem powzdychać, ponarzekać i donośnym głosem ocenić zachowanie młodych ludzi (nie tylko tych, którzy w tym momencie czymś „podpadli”, ale również i tych wszystkich „nędzników”, których udało się spotkać w ciągu całego dotychczasowego życia).

A przecież wcale tak nie musiałoby być. Czy pokolenia nie mogą żyć we wzajemnej symbiozie i komunikować swoje potrzeby w sposób życzliwy i szanujący potrzeby współrozmówcy? Podczas komunikacji i nawiązywania relacji ważne jest odpowiednie podejście, które pozwoli drugiemu człowiekowi być sobą. Szczególnie jeśli ten drugi człowiek znajduje się w uprzywilejowanej grupie „nastolatków”, którzy według mnie potrzebują jeszcze więcej empatii, cierpliwości i otwartości niż pozostałe grupy wiekowe.

Niedawno scrollując instagrama odkryłam nową pozycję książkową dotyczącą tematyki wychowania nastolatków. „Nastolatkowie. Jak wychować i nie zwariować?” napisana przez salezjanina Karola Domagałę, który z zawodu jest psychologiem i psychoterapeutą to absolutnie książka warta polecenia. Ze względu na dość zabiegany czas lektura tej książki zajęła mi około miesiąca, co pozwoliło mi mocniej przemyśleć i wgryźć się w treść. Autor na co dzień pracuje z młodzieżą w Salezjańskim Ośrodku Wychowawczym i Ośrodku Socjoterapii, ponadto prowadzi Punkt Interwencji Kryzysowej, psychoterapię małżeńską i indywidualną. Przeprowadza także szkolenia i warsztaty dla rodziców, nauczycieli, wychowawców i pedagogów dotyczących pracy z młodzieżą. Po co o tym wspominam? Otóż dlatego, że podczas lektury tej książki niejednokrotnie zauważyć można ogromne doświadczenie zawodowe autora. Książka nie jest jednym z podręczników, które są konsolidacją treści zawartych w innych podręcznikach i publikacjach naukowych. Jest to zapis rozmowy inteligentnego i wykształconego człowieka, który niejedno już przeszedł, co pomaga mu na spojrzenie na rozmówcę (również nastolatka) z większą empatią, chęcią zrozumienia i ujrzenia tego człowieka takim jaki jest naprawdę.

Dlaczego czytałam tę książkę i dlaczego ją polecam skoro nie jestem mamą nastolatka? Czy mam jakiekolwiek prawo wypowiadać się na ten temat? Oczywiście, że tak, tym bardziej że tematyka pedagogiczna jest mi bardzo bliska. Moim zdaniem książka ta będzie idealną lekturą dla rodziców, nauczycieli, wychowawców, pedagogów i dla tych, którzy mają jakąkolwiek styczność z nastolatkami, a więc… dla wszystkich 🙂 (?)
Poruszonych jest bardzo wiele zagadnień, które dotykają tematów jakże bliskich młodzieży, m.in. rodzina, role dziadków i bliskich w rodzinie, narkotyki, seks, wiara, nadzieja, miłość, lęk, depresja i autoagresja. Ja sama w czasie lektury tej książki zwróciłam uwagę na wiele nowych aspektów i  mechanizmów zachowań, a także starałam się zrozumieć sposób postrzegania nastolatka, choć jak sam autor zauważa ciężko wyjaśnić i zrozumieć, bo nierzadko sam nastolatek tego nie pojmuje. Na końcu znajdziemy także bardzo cenną część zawierającą 21 zasad w pracy z młodzieżą, gdzie salezjanin zadbał także o to, aby każda z nich była wytłumaczona i zrozumiała dla czytelnika.

Książka ta, pewnie też i wiele innych, pomoże nam bardziej empatycznie podejść do drugiego człowieka, nie irytować się na jego postępowanie, dać mu dojść do głosu, a kto wie może i czerpać od niego inspiracje. Może dzięki takim lekturom zdanie: „Ach, ta dzisiejsza młodzież” będzie wypowiadane z uśmiechem, akceptującym spojrzeniem i miłością. A my, i nasi podopieczni, unikniemy niepotrzebnych stresów i burz przechodząc wspólnie przez ten niełatwy okres dojrzewania.

link do książki: https://wydsal.pl/poradniki-i-przewodniki/798-nastolatkowie-jak-wychowac-i-nie-zwariowac.html