Niech nasza droga będzie wspólna. Niech nasza modlitwa będzie pokorna. JP2

Witajcie kochani,
piszę do was po przeżyciu weekendowych warsztatów o komunikacji- „O ustach, uszach i sercu- czy można się lepiej komunikować ?”. Jestem pełna radości i wdzięczności za ten czas jaki dany mi był od Pana Boga. To czego doświadczyłam w ten weekend skłoniło mnie do podzielenia się z wami moimi przemyśleniami, jakie towarzyszą mi w ostatnim czasie. I nie, nie chcę się tutaj skupiać na treściach przekazanych podczas warsztatów. Chcę podzielić się moimi przemyśleniami i doświadczeniem relacji z drugim człowiekiem.

Uwierzyliśmy miłości Boga…

Do dzisiejszego wpisu przyczyniła się rozmowa prowadzona w przyjacielskiej atmosferze przy lodach Grycan (nie jest to lokowanie produktu, nie otrzymuję z tego względu profitów od Grycana ;)) Dość długo w moim sercu i w moich myślach krążyła myśl podjęta w czasie tej rozmowy.  Jak powinien zachowywać się chrześcijanin we współczesnym świecie ? Jak świadczyć o Bogu tak, aby być świadectwem dla świata; Tak, by ludzie patrząc na nas widzieli Boga. Z drugiej jednak strony jak nie popaść w skrajność i pozostać „człowiekiem” ?